Ο ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Στην Αίγυπτο, στην εύφορη κοιλάδα του Νείλου, αναπτύχθηκε ένας από τους σημαντικότερους πολιτισμούς της Ανατολικής Μεσογείου.
Την Αίγυπτο, που ο Ηρόδοτος αποκαλεί «το δώρο του ποταμού», διασχίζει από Νότο προς Βορρά ο ποταμός Νείλος σχηματίζοντας μία στενή εύφορη κοιλάδα στο μέσο ερήμων και, λίγο πριν την εκβολή του στη Μεσόγειο, το πλατύ γόνιμο Δέλτα του Νείλου.

Ο Αιγύπτιος ιερέας και ιστορικός Μανέθωνας, γύρω στο 280 π.Χ.. συνέγραψε πρώτος Τα Αιγυπτιακά, την ιστορία δηλαδή της Αιγύπτου, συσχετίζοντας τα ιστορικά γεγονότα και την πολιτισμική εξέλιξη με τις 30 βασιλικές οικογένειες (Δυναστείες). Το συμβατικό αυτό σύστημα χρονολόγησης διατήρησαν και οι σύγχρονοι ιστορικοί εντάσσοντας τις δυναστείες σε ευρύτερες χρονικές περιόδους, τα Βασίλεια (Αρχαίο, Μέσο, Νέο), την Ύστερη Περίοδο, και προσθέτοντας την Ελληνορωμαϊκή Εποχή. Μεταξύ τους παρενέβαλαν τις τρεις Μεταβατικές Περιόδους που είναι διαστήματα αναρχίας, εμφυλίων πολέμων και γενικά πολιτικής αδυναμίας.

 

ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

Ο θεοκρατικός και πολυθεϊστικός χαρακτήρας του Αιγυπτιακού πολιτισμού και η πίστη στη μετά θάνατο ζωή καθορίζουν την τέχνη η οποία υπαγορεύεται πάντα από τον φαραώ και απευθύνεται στον κόσμο των θεών και των νεκρών.

Η τέχνη έχοντας σαν πρωταρχικό σκοπό τη λειτουργικότητα δεν αποσκοπεί στην αναπαραγωγή της πραγματικότητας, αλλά στην αντικατάσταση και διαιώνισή της. Οι καλλιτέχνες αναπαριστούν τις μορφές ως εξιδανικευμένα σύμβολα.

Στην Αίγυπτο η τέχνη γίνεται ο χώρος, όπου με τρόπο μαγικό και χάρη σε διάφορες τελετουργίες ο κόσμος των θεών και των νεκρών ενώνεται ως την αιωνιότητα με τον κόσμο των ζωντανών.

Τα αγάλματα των Θεών κατασκευάζονται για να υπογραμμιστεί η θεϊκή τους υπόσταση, των φαραώ για να δηλωθεί η παντοδυναμία τους στη γη και των νεκρών για να εξασφαλιστεί σε αυτούς η αιωνιότητα μέσω τέλειων και νεανικών σωμάτων, αιώνια κατοικία του Κα (ψυχή, ζωική ενέργεια).