480-310 π.Χ.

Μετά τη νίκη των Ελλήνων στους Περσικούς πολέμους (479 π.Χ.), στην οποία οι Κύπριοι έπαιξαν ενεργό ρόλο, οι δεσμοί με την Ελλάδα ενισχύονται. Οι ισχυρές ελληνικές επιδράσεις που δέχεται το νησί, ευνοούν και τη λατρεία του ελληνικού πανθέου και πολλοί από τους θεούς και ήρωες ταυτίζονται με τις ανατολικές θεότητες που έχουν ήδη υιοθετηθεί: Ζευς-Βάαλ, Αθηνά-Ανάτ, Ηρακλής-Μελκάρτ, Ασκληπιός- Εσμούν κ.ά.

Στην κεραμική της εποχής ξεχωρίζουν οι πρόχοι με ολόγλυφες, επίθετες μορφές στον ώμο, των οποίων οι κεφαλές είναι χυτές σε μήτρα. Τα περισσότερα αγγεία αυτού του τύπου έχουν ανευρεθεί σε τάφους και η πλειονότητα των επίθετων μορφών είναι γυναικείες.

Στη γλυπτική, αντιπροσωπευτικοί τύποι της περιόδου είναι τα αγαλμάτια και οι κεφαλές Ηρακλή από πωρόλιθο και τα αγαλμάτια κουροτρόφων, καθισμένων γυναικείων μορφών που κρατούν στα γόνατα βρέφος, που έχουν βρεθεί σε ιερά της Μεγάλης Θεάς Αφροδίτης, πιθανόν ως αφιερώματα από μητέρες για την προστασία των βρεφών τους ή ως έκφραση ευγνωμοσύνης για την επιτυχή έκβαση του τοκετού.