Γεωμετρική ονομάζεται η τέχνη που αναπτύχθηκε από τα τέλη του 11ου έως τον 8ο αι. π.X. και αντιπροσωπεύεται από θαυμάσια έργα χαλκοτεχνίας. Η γένεση των Ομηρικών Επών επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την τέχνη. Στη μικροπλαστική δεσπόζει ο ιδεώδης τύπος του ήρωα-πολεμιστή, ο ηνίοχος και το άλογο, σύμβολα ισχύος κοινωνικής και πολιτικής. Τα έργα, αρκετά άτεχνα στην αρχή, χαρακτηρίζονται από αυστηρότητα, λιτότητα, τεκτονικότητα, σχηματικότητα και καθαρά περιγράμματα. Με την πάροδο του χρόνου η εξέλιξη της τέχνης έχει ως αποτέλεσμα την απόδοση της ιδιότητας των μορφών και συχνά τη διάκριση διαφορετικών τεχνοτροπιών και εργαστηρίων με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά το καθένα (κορινθιακό, αργειακό, λακωνικό, αττικό κ.α.).

Παράδειγμα αποτελούν τα ειδώλια αλόγων, που συνήθως παριστάνονται επάνω σε διάτρητες ή συμπαγείς βάσεις και συνήθως τα βρίσκουμε ως αφιερώματα των προσκυνητών στα ιερά της εποχής. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες συνθέσεις κάνουν δειλά την εμφάνισή τους, όπως μορφές σε κύκλιο χορό, συμπλέγματα ζώων κ.α.

Ποικιλία τύπων παρουσιάζουν τα μετάλλινα κοσμήματα και ιδίως τα περίαπτα (κρεμαστά κοσμήματα), οι πόρπες (παραμάνες), συχνά με εγχάρακτες παραστάσεις, οι περόνες (καρφίτσες) και τα ψέλια (βραχιόλια). Ξεχωρίζει η ιδιαίτερη ομάδα των «μακεδονικών χαλκών», η οποία ανάγεται στον 8ο – 7ο αι. π.Χ. περιλαμβάνοντας κυρίως κοσμήματα. Κατασκευάζονται σε εργαστήρια στη Μακεδονία, στην κεντρική και νότια Ελλάδα και εμφανίζουν ομοιότητες μεταξύ τους και με έργα του πολιτισμού Villanova στη Βόρεια Ιταλία.

Εκτός από τα μικρού μεγέθους έργα που έχουν βρεθεί ως κτερίσματα σε τάφους και ως αναθήματα σε ιερά, από τον 9ο αι. π.X. κι εξής, σε χώρους λατρείας αφιερώνονται οι μεγάλου μεγέθους χάλκινοι τριποδικοί λέβητες Oι κυκλικές λαβές και το χείλος τους διακοσμούνται με ειδώλια γυμνών ανδρικών μορφών, πολεμιστών, ηνιόχων και ζώων, ιδίως αλόγων. Τα σκεύη στηρίζονται σε τρία ψηλά πόδια με γεωμετρικά κοσμήματα.

Στην κυρίως Ελλάδα η γεωμετρική τεχνοτροπία επικρατεί ενιαία έως τα τέλη του 8ου αι. π. Χ Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί η Κρήτη, όπου παρατηρείται αδιάσπαστη συνέχεια της μεταλλοτεχνίας κατά τη μετάβαση από την εποχή του Χαλκού στην Εποχή του Σιδήρου και έντονες επαφές με την Ανατολή.