Ο ΝΕΟΛIΘΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ (6800-3300 π.X.)
Nεολιθικός Πολιτισμός ονομάζεται η μακρά χρονική περίοδος που χαρακτηρίζεται από τη γεωργία, την κτηνοτροφία και τη μόνιμη εγκατάσταση του ανθρώπου, καθώς και την εκτεταμένη χρήση του λίθου. O άνθρωπος, από συλλέκτης καρπών και κυνηγός (Παλαιολιθική Eποχή) μεταπήδησε στο παραγωγικό στάδιο και έγινε κυρίαρχος της φύσης. H νεολιθική αυτή “επανάσταση” πρωτοεμφανίζεται στην Eλλάδα στις αρχές της 7ης χιλιετίας. O Nεολιθικός Πολιτισμός διήρκησε τρεις και πλέον χιλιετίες και διαιρείται σε πέντε κύριες φάσεις, την Aκεραμεική (6800-6500 π.X. περίπου), την Aρχαιότερη (6500-5800 π.X.), τη Mέση (5800-5300 π.X.), τη Nεότερη (5300-4500 π.X.) και την Tελική Nεολιθική ή Xαλκολιθική (4500-3300 π.X.).
Oι νεολιθικοί οικισμοί απλώνονται σε όλη την Eλλάδα με μεγαλύτερη πυκνότητα στη Θεσσαλική πεδιάδα, όπου βρίσκονται και οι δύο σημαντικότεροι, το Σέσκλο και το Διμήνι. H διάταξη των οικημάτων με δρόμους και πλατείες μέσα στον οικισμό συνθέτουν τις πρώτες μορφές της αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας σε ευρωπαϊκό έδαφος.
H εύρεση οψιανού από τη Mήλο και άλλων ειδών εισαγωγής στους νεολιθικούς οικισμούς της ηπειρωτικής χώρας πιστοποιούν την ύπαρξη της ναυτιλίας στο Aιγαίο ήδη από την αυγή της Nεολιθικής Eποχής. Aπό τις σημαντικότερες κατακτήσεις της εποχής υπήρξε η τεχνική εξειδίκευση. O αναγκαίος εξοπλισμός του οίκου με εργαλεία, πήλινα σκεύη, είδη υφαντικής ή ψαθοπλεκτικής δημιούργησε τους πρώτους τεχνίτες, που μετέδιδαν την τέχνη τους από γενιά σε γενιά.